Η ιστορία της νηστείας | Ena Blog
Η νηστεία, δηλαδή η εκούσια αποχή από κάποια ή και όλα τα τρόφιμα, τα ποτά ή και τα δύο για μια χρονική περίοδο, είναι από τις πιο παλιές και θεραπευτικές παραδόσεις στον κόσμο. Ο Ιπποκράτης (460 – 370 π.Χ.), ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής, συνταγογραφούσε και υποστήριζε την πρακτική της νηστείας ως μορφή θεραπείας στους ασθενείς του. Επιπλέον, ο Πυθαγόρας (580 – 496 π.Χ.) ήταν ένας ακόμη αρχαίος Έλληνας που επαινούσε τις αρετές της νηστείας.
Κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα, η πρακτική της νηστείας εφαρμόστηκε από την Αγία Αικατερίνη της Σιένα, ενώ ο αναγεννησιακός γιατρός Παράκελσος ονόμαζε την νηστεία “εσωτερικό γιατρό του σώματος”.
Στους πρώτους πολιτισμούς, η νηστεία ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχικής προετοιμασίας για τον πόλεμο καθώς και των τελετών ενηλικίωσης. Επιπλέον, πολλοί λαοί νήστευαν προκειμένου να κατευνάσουν το θυμό θεοτήτων ή να αποτρέψουν μεγάλες καταστροφές, όπως λοιμούς και ακραία φυσικά φαινόμενα.
Η νηστεία, επίσης, έπαιξε κυρίαρχο ρόλο στις θρησκείες παγκοσμίως, καθώς συμβολίζει την εγκράτεια και την κάθαρση. Για παράδειγμα, στον Iουδαϊσμό αρκετές ημέρες το χρόνο θεωρούνται ημέρες νηστείας, όπως η Ημέρα Εξιλασμού (Γιομ Κιππούρ) η οποία είναι μια μέρα ξεχωριστή για ταπείνωση, εξομολόγηση και εξιλέωση των αμαρτιών του περασμένου έτους, οι μουσουλμάνοι νηστεύουν στο Ραμαζάνι για έναν ολόκληρο μήνα, ενώ οι Καθολικοί και Ορθόδοξοι χριστιανοί νηστεύουν 40 ημέρες την Σαρακοστή, την ίδια περίοδο δηλαδή που ο Ιησούς νήστευε στην έρημο.
Η νηστεία έχει, επιπλέον, χρησιμοποιηθεί ως μέσο πολιτικής διαμαρτυρίας, με κλασικά παραδείγματα τις Σουφραζέτες, ένα κίνημα γυναικών στη Βρετανία που στόχευε υπέρ του δικαιώματος ψήφου, καθώς και τον Μαχάτμα Γκάντι, ο οποίος πραγματοποίησε 17 νηστείες (πλήρους αποχής από όλα τα τρόφιμα) κατά τη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία της Ινδίας, με τη μεγαλύτερη να μετρά 21 ημέρες.
Η θεραπευτική νηστεία – δηλαδή οι περιπτώσεις όπου η νηστεία χρησιμοποιείται ως πρόληψη ή θεραπεία για κάποια ασθένεια – έγινε δημοφιλής κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, όταν χρησιμοποιούταν για να θεραπεύσει καρδιακές παθήσεις, υψηλή αρτηριακή πίεση, παχυσαρκία, πεπτικά προβλήματα, αλλεργίες και πονοκεφάλους.
Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η δημοτικότητα της νηστείας μειώθηκε λόγω της εξέλιξης στην ιατρική επιστήμη και την φαρμακευτική βιομηχανία, αλλά σήμερα το ενδιαφέρον για τη νηστεία έχει ανανεωθεί αφού οι άνθρωποι άρχισαν να προσανατολίζονται στις φυσικές μεθόδους θεραπείας, όπως η σωματική άσκηση, η σωστή διατροφή, ο καθαρός αέρας και η “θετική σκέψη”.